دختري بود نابينا که از خودش تنفر داشت که از تمام دنيا تنفر داشت و فقط يکنفر را دوست داشت دلداده اش را و با
او چنين گفته بود اگر روزي قادر به ديدن باشم حتي اگر فقط براي يک لحظه بتوانم دنيا را ببينم عروس تو خواهم شد
و چنين شد که آمد آن روزي که يک نفر پيدا شد که حاضر شود چشمهاي خودش را به دختر نابينا بدهد و دختر آسمان
را ديد و زمين را رودخانه ها و درختها را آدميان و پرنده ها را و نفرت از روانش رخت بر بست دلداده به ديدنش آمد
و ياد آورد وعده ديرينش شد": بيا و با من عروسي کن ببين که سالهاي سال منتظرت مانده ام" دختر برخود بلرزيد و به
زمزمه با خود گفت : اين چه بخت شومي است که مرا رها نمي کند؟ دلداده اش هم نابينا بود و دختر قاطعانه جواب داد:
قادر به همسري با او نيستدلداده رو به ديگر سو کرد که دختر اشکهايش را نبيند و در حالي که از او دور مي شد گفت
" پس به من قول بده که مواظب چشمانم باشي"
مطالب مرتبط
دیوانگی و عشق ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
نظرسنجی
میزان رضایت شما از این سایت چقدر است؟
طالع بینی ازدواج
آمار سایت
معرفی این ولاگ به دوستان